Vandaag vertrekken we richting Arizona.Voordat we de stad uit gaan stoppen we even bij een historisch kerkhof, waar ook een cache verborgen ligt. Zo blijkt maar weer dat je met geocaching plekken bezoekt die je anders niet zou zien. De meeste graven zijn alleen nog herkenbaar aan een wit kruis.
Dan rijden we naar de I-371 en hebben op de routeplanner gezien dat we via de Indian Service Route 5 (ISR-5) naar de I-491 naar Gallup kunnen. Het voorkomt dat we eerst terug moeten naar Shiprock en dus een stuk korter is. Het probleem is echter dat TomTom deze route eigenlijk niet wil en aangeeft dat er onverharde wegen in onze route zitten, maar zelfs als we aangeven dat ze die moet accepteren, wil de TomTom ons terugsturen. Nu weten we dat er inderdaad veel ISR-wegen onverhard zijn, maar hier hebben we er vertrouwen in dat het een geasfalteerde weg is. En dat blijkt ook te kloppen, onze TomTom stamt al uit 2007 en blijkbaar is er ook hier een en ander veranderd.
Onderweg wordt er nog flink aan de weg gewerkt en we merken ook dat de regenbui van gisteren floods heeft gemaakt die ook op de weg nog zichtbaar zijn. We worden ook gewaarschuwd voor water op het wegdek. Gelukkig hebben we er geen last van.
We komen volgens schema in Gallup aan. Gallup ligt aan de beroemde Route 66 en probeert daar ook nog steeds aandacht op te vestigen. Veel winkels hebben verwijzingen naar het roemruchte verleden met Route 66, maar het is toch wel erg veel vergane glorie in dit dorp.
Wij zijn er voor een ander doel. Jaren geleden waren we hier om de hoodoos van de White Cliffs te ontdekken. De White Cliffs liggenj voor een deel langs de highway, en voor een deel in Navajo-land en naar dat deel zijn er geen echte routes naar toe. Vorige keer strandden we bij een indianendorp, waar iedereen zei dat de hoodoos verderop in de bergen lagen. We wisten inderdaad dat er ook hoodoos aan de andere kant van het brede dal lagen en we hadden toen geen gespecificeerde aanwijzingen om elders te zoeken. Nu hebben we gedetailleerde kaartaanwijzingen en waypoints voor de GPS.
We parkeren op het aangewezen coördinaat en zorgen dat we niet in de weg staan in het zandspoor bij enkele Navajo-huizen. Als we op weg gaan, lopen we langs een huis en onmiddellijk komen er twee honden op ons af die worden teruggeroepen door hun eigenaar. We vragen ons of we ons op private property bevinden (ja, waar het zijn erf betreft. Hij zegt niets over de velden) en “nee, er zijn hier geen hoodoos te zien, alleen aan de andere kant van het dal”. In het dal achter hem zijn alleen bomen en bosjes. We wandelen terug naar de auto en proberen met onze GPS een andere route te vinden. Ergens vinden we de sporen van wat eens een “weg” is geweest, dat wil zeggen een zandspoor voor terreinwagens. Soms zie je het spoor nog goed en op sommige plaatsen is het bijna overgroeid met onkruid. Tja de beschrijving die wij hebben is ook al zo’n 5 jaar oud.
We zijn al een tijd op weg als we een kloof vinden met enkele flinke rotsblokken die de weg versperren. We overwegen alternatieve routes, maar die zijn er niet, dus rest ons niets anders dan over die rotsblokken heen te klimmen en te proberen onze weg te vervolgen. Uiteindelijk lukt dat ook en 15 minuten later staan we aan het eind van deze korte kloof en kijken we rechts in een andere kloof met fraaie formaties. Maar de GPS geeft aan dat we verder naar links moeten en als we die laatste meters overbruggen, kijken we in een dal met witte hoodoos. Prachtige exemplaren, we komen ogen tekort. Er zijn grote exemplaren, witte en bruinen, maar ook heel veel “hoodoos in wording”. Mooi om het proces te zien hoe de natuur de hoodoos vormt.
Als je deze schoonheid ziet, dan snap je dat de Navajo’s eigenlijk niet willen dat deze omgeving straks overspoeld wordt door toeristen die hoodoos zoeken. We snappen dat ze iedereen verwijzen naar het hoodoo-dal aan de andere kant van de vallei, waar het toerisme zich al concentreert. Wij zijn bevoorrecht dat we dit mochten zien. Het is echt een van de toppers van deze vakantie.
Nadat we onze weg weer terug naar de auto vervolgd hebben, wandelen we daarna nog even door het oude centrum van Gallup voordat we onze weg vervolgen naar Holbrook. Grappig dat hier toch iets van en oud centrum met winkels en attracties is. Dat zie je in de rest van de US weinig. En dan op naar Holbrook AZ, deels via de oude Route 66, die nergens nog de grandeur van vroeger heeft en deels lekker snel via de snelweg.
Op basis van onze ervaringen bij America’s Best Value Inn in Farmington, besluiten we in Holbrook ook even te kijken bij het motel van die keten. Als Jos binnenkomt, wordt hij hartelijk begroet door de eigenaresse/receptioniste. De prijs van de kamers is aan de royale kant. Als we er een opmerking over maken, zegt ze dat we eigenlijk een kortingscoupon nodig hebben. Vroeger maakten we wel eens gebruik van de coupons, maar dat doen we eigenlijk niet meer, internet maakt prijsvergelijken en boeken simpeler. Deze mevrouw zegt dat we echt een bonnetje nodig hebben voor een lage prijs en knikt dan achteloos met het hoofd naar een standaard met folders, waar couponboekjes staan en legt ondertussen een schaar op de balie. Ja, meer aanmoediging heb je dan niet nodig en dus vraagt Jos een minuut later naar de kamer met de coupon-aanbieding. Met een brede grijns tovert de dame achter de balie een al ingevuld formulier tevoorschijn en is de transactie rond; scheelt zeker 20 dollar. We lachen beiden om het toneelstukje en zijn beiden tevreden met de uitkomst. De kamer ruikt wat muffig maar is wel ok; zeker voor de kortingsprijs.
We eten ’s avonds bij een klein Mexicaans eettentje dat door Tripadvisor wordt aangeprezen, Chameleon Cafe. Lekker eten voor een schappelijke prijs.
Terug bij het hotel is het weer nog slechter geworden dan het eerst al was. Eerst was er vooral veel regen met af en toe een lichtflits, maar de thunderstorm is in volle hevigheid losgebarsten. Gevolg is dat regelmatig de stroom uitvalt en op een bepaald moment blijft het ook een tijd donker. Buiten lijkt het of heel Holbrook zonder stroom zit. Uiteindelijk krijgen we weer stroom en kunnen we gerust de nacht in.
Americans Best Value Inn: $44,45. Kleine ietwat muffige kamer, klein ontbijt bij het naast gelegen restaurant is inclusief.
Reageer hier
