De aanrijroute is alleen geschikt voor auto’s met high clearance, en vanaf de trailhead moet je ook nog enkele kilometers lopen voordat je Yant Flat bereikt. Deze aankondiging maakt ons wel een beetje zenuwachtig, want kan onze auto die omstandigheden aan? Het is geen 4x4 en we weten van andere Amerika-liefhebbers die naar dit gebied zijn geweest –weliswaar in het voorseizoen- dat de weg er slecht bij kan liggen en dat om moeten keren of vast komen te zitten tot de mogelijkheden behoort. Voor de zekerheid sturen we een appje naar Niels & Inge zodat er iemand is die weet waar wij vandaag uithangen, al is het dan maar in Nederland. Als we er naartoe rijden blijkt dat het terrein waarover we rijden nogal anders dan wat we verwacht hadden. Vergeleken bij weggetjes in de Death Valley hebben we even het idee dat dit een gladde vierbaansweg is. Oké, de weg is onverhard en er ligt wat gruis op, maar voor de rest is het goed begaanbaar. We halen opgelucht adem. Ook de laatste kilometer die bekend staat als zeer slecht is goed begaanbaar. Het heeft zo zijn voordelen om in een warm seizoen, waarbij het al dagen (en misschien wel weken?) niet heeft geregend, naar deze plek te gaan.
Als we net geparkeerd zijn, stopt er een auto met een jonge man die nieuwsgierig is wat we er doen. Hij ziet regelmatig auto’s geparkeerd staan en mensen de hike gaan maken, maar heeft geen idee waar naartoe. Hij voegt eraan toe dat het meestal geen “redneck boys” als hij zijn. We leggen uit dat we bijzondere rotsformaties gaan bekijken. Je ziet zijn interesse wegebben; niks voor hem. Hij heeft zijn geweer bij zich om coyotes en een mountain lion te schieten die in het gebied rondlopen. We verwachten ze op onze hike niet te zien. Dan beginnen we aan onze hike van ruim twee kilometer naar ons doelgebied. De temperatuur is nog laag, slechts 87 F (slechts 31 C) dus we beginnen aan een relatief “koele wandeling”. Het pad meandert wat, gaat soms wat omhoog en dan wat omlaag, gaat over slickrock en zand en uiteindelijk staan we aan de rand van Yant Flat. We kunnen er niet naartoe omdat de klif te steil is. We weten dat we om moeten lopen, maar niet nadat we eerst een cache hebben gevonden die er ligt.
We wandelen in een flinke boog naar onze toegangsplek en als we dat eenmaal gedaan hebben is het verder volop genieten. Prachtige rotsformaties, met laagjes en kleurtjes en bijzonder vormen. Het is even een kwestie van de goede weg vinden om zo veel mogelijk van het gebeid te kunnen zien, omdat er behoorlijke hoogteverschillen zijn tussen de verschillende gesteentelagen in het landschap. We markeren met de GPS waar we lopen om straks ook weer de weg terug uit dit gebied te kunnen vinden. Dat blijkt geen overbodige luxe omdat de heuvels er aan alle kanten net verschillend uitzien. We genieten volop van de rode zandsteen, die hier en daar wordt onderbroken door gele en witte banen en die soms ook grillige figuren in de aardlagen maken. Het is anders dan de Wave, maar heeft hier en daar wel gelijkenissen met zijn grillige vormen en dunne aardlaagjes. We ontdekken zelfs het stenen tijdperk equivalent van "de brief", compleet met postzegel
Als we er een tijdje hebben rondgewandeld, veel foto’s hebben gemaakt en een groot deel van het gebied hebben verkend, keren we terug. De weg terug is niet heel simpel omdat het eerste deel tegen een zandheuvel op moet. Dat is flink ploeteren, maar uiteindelijk vinden we ons pad terug en na een klein uitstapje om nog een cache te pakken, vinden we ook ons oorspronkelijk pas terug. Daarna is het gewoon een kwestie van flink doorstappen, af en toe in de schaduw een flesje water leeg drinken en weer verder gaan. We komen weer netjes bij onze auto uit, gewoon een kwestie van goed navigeren. Zonder GPS was dit een ander avontuur geweest. Op de weg uit het gebied liggen nog enkele caches die we natuurlijk niet kunnen laten liggen. Op weg naar Zion stoppen we nog even bij een supermarkt om nieuw water in te slaan. Onze eerste 35 liter water is behoorlijk verminderd en we hebben dus dringend behoefte aan nieuwe dorstlessers. We nemen ook even bij de Deli de lunch of the day, iets texmex-achtigs met cola en een toetje (soort gebakje).
Daarna rijden we naar Zion en we worden onmiddellijk overweldigd door de grootsheid van het landschap. Majestueuze bergen, overal, zo ver als je kunt kijken. We waren even vergeten hoe mooi de toegangsweg naar dit park is. We logeren aan de rand van het National Park en we rijden er even in om informatie op te halen voor morgen. Dan is het tijd voor een koele duik in het water van het zwembad bij het motel. Daar hangt een bordje met de volgende tekst: “Welcome in our OOL, Notice that there is no P in it, We like to keep it that way”. We zwemmen een tijdje en besluiten dat het dan tijd wordt voor de avondactiviteiten; de log bijwerken. Doordat er inmiddels bewolking is, en de zon aan kracht heeft ingeleverd, kunnen we buiten zitten, wat zeker geen straf is met zo’n mooi utizicht op de grillige bergen rondom Zion.
Zion Park Motel. Goed hotel met zwembad, WIFI, koelkastje, geen ontbijt: $ 77,90
