Dag 20, zondag 9 augustus: Blanding – Bluff – Farmington (NM) (156 mijl)

Op zondag kun je volgens ons helemaal niets doen in Blanding. Mogelijk zit iedereen in Dit Mormonendorp in de kerk, of anders ligt iedereen nog in bed. Hoe dan ook, het is zeer stil op straat. We hebben nog wat caches die we kunnen oppikken en dat doen we dan ook. Vervolgens gaan we op pad.

Onze eerste stop is Bluff, waar we bij Twin Rocks stoppen en in het gelijknamige restaurant een ontbijtje nuttigen. Ook hier is alles nogal stilletjes. Na het ontbijt rijden we richting Recapture, een natuurgebied waar nog mooie geologische formaties te zien zijn. Als we de aanrijdroute proberen komen we al snel in los zand terecht en bovendien blijkt de weg hier en daar aan de randen flinke scheuren te vertonen. Dit is niet echt ons terrein zonder een behoorlijke 4x4 auto. We keren teleurgesteld om. Dan op weg naar Farmington. De weg leidt langs alle vier de staten van het vier-staten-punt, waar we ook voorbij komen. De weg leidt vanuit Utah, via Colordo en Arizona naar New Mexico. Het is strikt genomen een omweg, maar de verschillende staten hebben het niet echt logisch gemaakt om ergens rechtstreeks naartoe te rijden. We zien het landschap veranderen van stenige soorten, naar eindeloze prairie. In Teec Nos Pos (AZ) willen we even koffie drinken, maar daar is weinig gelegenheid toe. Dan maar een ijsje gekocht bij het enige pompstation dat er staat – er staat verder overigens ook niet anders – en op weg naar Farmington.


We rijden uiteraard langs Shiprock, een kolossale steenformatie die al van verre te zien is en het landschap domineert.

Als we de gelijknamige plaats Shiprock binnenrijden is het alsof we een andere wereld betreden. Na weken van wildernis dringt zich hier plots weer de Amerikaanse beschaving op. Een kruispunt met alle voedselketens die je je kunt bedenken, schreeuwerige reclames en druk verkeer over meerdere rijbanen die je dan ook links en rechts inhalen. Het is echt weer even wennen. En voordat je het weet is er ook weer een casino, want we zijn in Indianen-land. We moeten er even stoppen en een paar dollar in de slotmachines vergokken. Nu zijn we echt weer even terug uit de bush. In Farmington leggen we aan bij de Starbucks en maken gelijk gebruik van hun al sinds jaren vrije internet. We checken even welke hotels er zijn, hoe ze gewaardeerd worden op de vergelijkingssites en welke prijzen ze hanteren. America’s Best Value Inn komt met de beste prijs kwaliteit verhouding naar boven. We bedenken dat we er wel drie nachten willen slapen. In het hotel treffen we een aardige receptioniste. Die vertelt onmiddellijk dat er een schandaal is om vervuild rivierwater van de San Juan rivier. Een bedrijf in de buurt van Durango heeft honderdduizenden liters chemische stoffen op de rivier geloosd en daardoor is het water nu geel in plaats van blauw; wij zullen voorzichtig zijn. Als we onderhandelen over de kamer, komt uiteraard de gebruikelijke triple-A (ANWB) korting ter sprake en Esmée vraagt of we extra korting krijgen als we drie nachten blijven. Er wordt wat gegiecheld, maar er wordt daarna serieus een beter bod gedaan; alles blijkt dus onderhandelbaar. In een stad als Farmington zit uiteraard ook een Golden Coral en dus wordt dat de dinerplek voor vanavond. Normaal zijn we er redelijk tevreden over maar deze keer vinden we de keuze beperkt en het lijkt alsof de keuken wat onderbemand is. Het duurt vrij lang voordat het buffet aangevuld wordt. Gelukkig verstaat de kok die de steaks moet bakken zijn vak, dus we klagen niet. ’s Avonds bekijken we nog even de gegevens van de King of Wings, die we morgen hopelijk gaan zien. Het staat als een van de grote wensen op ons vakantielijstje, dus we hopen dat alles goed gaat.