Dag 1: Dinsdag 21 juli Brussel - London - Las Vegas

Alle reisdagen lijken inmiddels een beetje op elkaar. Ontbijtbuffetje nuttigen, koffers opladen en naar de shuttle-bus brengen, naar de luchthaven rijden, koffers op een karretje laden, naar de incheck-balie lopen, koffers afgeven en door de douane. Dan door de winkeltjes lopen en naar de security, alles op de band leggen en door de scan, spullen weer verzamelen en dan op zoek naar de lounge. Het enige nieuwe is dat we inchecken en identificeren met een QR-code op de phone; werkt best makkelijk.

En dan wachten in de lounge op de vlucht. Beetje vliegtuigjes kijken, spelletje spelen op de tablet, glaasje drinken pakken en nuttigen, blog bijwerken en filmpje kijken. Nog even inloggen bij M-Life, want we hebben vanmorgen nog snel twee gratis tickets voor een Cirque Du Soleil voorstelling weten te bemachtigen. Kunnen we toch niet laten schieten, vinden we. Als we de berichten mogen geloven dan treedt het circus iedere avond wel op meerdere plaatsen op, met verschillende voorstellingen, alsof Vegas een groot Cirque Du Soleil is. We gaan het zien. Het eerste stukje van de reis gaat goed, behalve dat we te laat vertrekken. De vlucht duurt wat korter, dus dat hoeft geen probleem te zijn. Maar als we op Heathrow aankomen staat er al een mevrouw van British Airways op ons te wachten om ons de goede kant op te dirigeren. We hebben een wijziging van vertrek-gate gehad en dat gaat ons wat meer overstaptijd kosten. Via de Fast Lane kunnen we naar de security check en ook daar doen ze vandaan niet al te vervelend. We krijgen een bordje mee dat we omhoog moeten houden waarop staat dat we een “express conneciton” hebben. Niet dat het wat uitmaakt, want de af te leggen afstand is er niet korter door en alle andere passagiers op de luchthaven zijn zich ook van A naar Baar aan het verplaatsen. We gaan direct op naar de gate en als we die kant op lopen, horen we de aankondiging voor onze vlucht al en dat iedereen moet instappen. We komen op tijd aan en mogen gelijk instappen. De vlucht is verder redelijk standaard: drankjes kiezen, gerechten uitzoeken, drie gangen menuutje nuttigen en dan gaan de lichten uit en wordt ieder verondersteld te gaan slapen of zich anders bezig te houden met film kijken, lezen of iets dergelijk. Wij proberen wat te slapen en dat lukt Esmée beter dan Jos, maar uiteindelijk slapen we alle twee een paar uurtjes. Dan wordt iedereen weer wakker gemaakt en moet er weer iets gegeten worden. We landen netjes op tijd en de temperatuur is prima, nog niet te heet. De immigration is soepeltjes en dus zijn we snel bij de bagageband, maar hoe lang we ook wachten, onze bagage komt niet. Ook een Duitse jongen staat tevergeefs te wachten. We melden dit bij British Airways en dan blijkt dat ze dat al weten. Ja, ze hebben ons nog een mailtje gestuurd, de bagage staat nog op Heathrow. De krappe overstaptijd was ook te kort voor de bagage die moest worden overgeladen. En, wat nu?

De medewerkster van BA wil al onze gegevens, hoe zien de koffers eruit, welk merk hebben ze en waar willen we dat ze morgen of later afgeleverd worden. We verstrekken alle benodigde informatie en plots stopt ze ons een papier in de hand waarop een VISA-kaart geplakt zit. Het blijkt een debet-kaart met $ 400,- die we kunnen gebruiken als compensatie en om eventuele benodigde aankopen te kunnen doen tot onze koffers er zijn. Het gaat bijna achteloos en als we er zelf niets over gevraagd hadden, hadden we niet geweten waarvoor dit alles diende. Gelukkig hebben we niet onmiddellijk plannen om Las Vegas te verlaten, dus we kunnen een dagje wachten. En $ 400,- is een leuke pleister op de wonde, denken we in eerste instantie. Dan op naar de desk van Dollar-Rent-A-Car en daar staat een stevige rij. Dus wachten we meer dan een uur, om te merken dat er bij iedereen wordt geprobeerd een extra verzekering te verkopen. We hebben alle verzekeringen al, dus we bedanken beleefd. Daarna is de medewerker van Dollar ineens een stuk minder spraakzaam. We ontvangen een meter kassabon en kunnen op weg naar de auto-uitgifte. We krijgen een Hyundai SantaFe Sport waarvan de medewerker van Dollar zegt dat het een 4x4 is, maar wij hebben onze twijfels. Hij bluft dat hij wel weet welke auto wij krijgen en tja, rechten heb je dan niet meer. Je krijgt een SUV en that’s it. De auto is nieuw, model 2016, net 500 mijlen op de teller, dus voorlopig geen service nodig zoals we dat al eerdere jaren onderweg wel hadden. We willen nu zo snel mogelijk naar het hotel en slapen en morgen zien we wel weer verder. Het hotel is snel gevonden, maar snel inchecken is er niet bij. Voor ons staat een Italiaanse familie en moeder is niet van plan snel iets snel te doen. Papieren van haar uitgespreid op de counter, iPad ernaast en maar praten en praten. De dame achter de balie komt niet goed van haar af. Als we aan de beurt zijn, zijn wij snel klaar. Grote kamer, een breed bed is alles wat we nu willen. En slapen!