De dag begint wat bewolkt en dat is wel jammer omdat je dan niet de diep rode kleur van de rotsen kunt zien die je met zon wel hebt. We bevoorraden bij de Subways met een ontbijtbroodje en een broodje voor onderweg.
We stoppen even bij Red Canyon omdat er een kleine trail ligt en er ligt een geocache onder een arch. Bij het visitor center blijkt dat ons fototoestel geen lading meer heeft, dus we vragen even of we hier van hun stroom gebruik mogen maken; dat blijkt geen probleem. We nuttigen hier ons ontbijt en beginnen aan onze trail. De arch lopen we bijna voorbij, hij ligt op een heuvel en je kan hem niet goed zien. Eenmaal ontdekt er toch maar naar toe gelopen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De heuvel is behoorlijk stijl en is hoofdzakelijk bedekt met gravel dat voortdurend onder je voeten vandaan rolt; en wij rollen dan mee. Uiteindelijk lukt het om een beter zicht op de arch te krijgen. En dan willen we toch proberen om de cache onder de arch te vinden. Jos besluit om op handen en voeten naar boven te klauteren. Volgens de beschrijving van de cache ligt deze onder de linker voet van de boog. In de logjes wordt er verteld dat hij verplaatst is naar rechts, maar uiteindelijk vinden we hem toch weer links. Glijdend komt Jos weer beneden, waarna we onze trail vervolgen. De wandeling is mooi en geeft mooie uitzichten, die zich echter moeilijk laten fotograferen omdat er soms bomen in de weg staan. Kunnen ze die niet omkappen?
Als we halverwege zijn voelen we dikke druppels vallen, maar ze zijn nog niet hinderlijk. Als we tien minuten verder zijn begint het iets meer te regenen en voordat we terug zijn bij het visitor center regent het serieus. Binnen in het visitor center is onze batterij inmiddels weer voldoende opgeladen om een dagje mee te kunnen. We vertrekken in de regen naar Bryce. Onderweg pikken we nog wat caches langs de weg mee. De temperatuur is inmiddels gezakt naar 14 C en het is voor het eerst dat we onze jackjes aantrekken.
Bryce Canyon is niet echt een ravijn, maar een serie van vreemdsoortige, natuurlijk gevormde amphi-theaters. De wanden daarvan bestaan uit zestig verschillende lagen zand-, kalk- en leisteen. In de amphi-theaters staan talloze zeer grillig gevormde rotsformaties in allerlei kleurschakeringen, variërend van wit, pastelroze, vurig oranje en rood tot knalrood. Deze rotspartijen (hoodoos genaamd) zijn door erosie ontstaan. Onderweg langs de route zijn er verschillende uitzichtpunten. We stoppen even bij Far View Point om een overzicht van het park te hebben, maar het zicht wordt belemmerd door laag hangende nevelbewolking.
Het heeft een beetje een spooky sfeertje. Omdat het weer niet echt top is, besluiten we eerst naar het uiteinde van de canyon te rijden. Als we daar aankomen is het weer bijgetrokken en blijken de nevelwolken opgetrokken. Na de foto’s is het tijd voor de lunch en we nuttigen onze subways met een prachtig uitzicht en de temperatuur wordt weer een stuk beter, boven de 25 C.
Onderweg terug naar het begin stoppen we bij verschillende uitkijkpunten en natuurlijk ook weer bij Far View Point.
Leuk om het verschil met een paar uur eerder te zien: je kunt nu echt ver kijken. Het is nauwelijks te bevatten dat dit in enkele uren zo anders kan worden.
Bij Sunset Point beginnen we aan de Navajo Loop Trail, een wandeling van 2,5 kilometer met een hoogte verschil aan het begin en het eind van 150 meter. Je loopt zigzaggend naar beneden, Wall Street in. Dat is een smalle canyon waarin een aantal grote Douglassparren staan. Deze mooie en zeer populaire trail komt o.a. langs de bekende rotsformatie Thor's Hammer. Het is een redelijk inspannende tocht, zeker het tweede deel waar je weer dezelfde 150 meter moet stijgen. Het wandelingetje gaat ons echter goed af en we zijn onderweg beloond met een earthcache.
Dan gaan we op weg naar het Fairyland Point voor een overzicht en een cache en dan gaat de reis naar onze eindbestemming van vandaag: Escalante. Onderweg worden we overspoeld met water en hagel en we overwegen even om langs de kant van de weg de bui over te laten waaien, maar omdat je niet weet hoe lang dat duurt en iedereen zijn snelheid heeft aangepast rijden we toch door. Af en toe zien we een bordje "scenic view", maar er is niets anders te zien dan grijs en heel, heel veel regen. In Escalante leggen we aan in het Cirkel D Motel, waar we eerder ook al zijn geweest. We krijgen een mooie kamer tegen een redelijke prijs en kunnen eten in het restaurant wat bij het motel hoort. Een lekkere dubbele hamburger en een salade en we kunnen er weer tegenaan
Cirkel D Motel $77 , royale kamer met koffiefaciliteiten, goed internet, geen ontbijt of zwembad. Wel een hele zak ijsblokjes.
