We zijn vandaag wat later op stap omdat we eerst onze weblog bij willen werken en vooral de foto’s nemen wat extra tijd in beslag. Dus is het al over tienen dat we daarmee klaar zijn en we willen ook nog even een duik in het zwembad nemen. Andere jaren letten we er vaak op dat we een zwembadje hadden bij een hotel in warmere streken. Dit jaar hebben we ons er helemaal niet mee bezig gehouden. Maar nu we een zwembadje hebben, plonzen we er even in. Daarna is het een kwestie van rap de auto volladen en uitchecken. Dat uitchecken gebeurt in het casino, dus dan komt het er makkelijk van om nog even een dollar of twee te besteden aan een spelletje.
Genoeg getreuzeld en op naar St. George. We zijn er al vroeg –ondanks dat het hier een uur later is-, maar proberen toch even of we onze tijdelijke huisbaas al bereid is om ons in de kamer te laten. Dat blijkt het geval en omdat deze kamer ook een keukentje heeft met een Amerikaanse maat koelkast, knikkeren we alles wat koel en bevroren moet zijn erin.
Onze tijdelijk huisbaas krijgt er geen genoeg van om te laten merken hoe fantastisch deze omgeving is en wat je er allemaal kunt doen, waar je kunt eten en welke plekken van de stad je even moet hebben gezien. We hebben zelf al ons plan gemaakt dus rukken we ons los en rijden naar Snow Canyon State Park.
Ongeveer 180 miljoen jaar geleden was een groot deel van het gebied dat nu de staat Utah is, bedolven onder een dikke laag zand. Door het enorme gewicht werden de onderste lagen samengedrukt; de rotslagen die hierdoor werden gevormd worden nu Navajo Sandstone genoemd. Navajo Sandstone is heel licht van kleur, je ziet vooral witte en oranje tinten. Water, vorst en wind hebben in de rotslagen talrijke canyons uitgeslepen; een van die canyons is nu bekend als Snow Canyon State Park. Tot twee keer toe is, nadat in de nabije omgeving een uitbarsting plaatsvond, lava door deze canyon gestroomd; de eerste keer is 2,5 miljoen jaar geleden, de tweede keer gebeurde dat – in geologisch opzicht nog zeer recent – ongeveer 10.000 jaar geleden. Je treft in het park dan ook op diverse plaatsen hele donkere basaltlagen aan. Dankzij de prachtige combinatie van de verschillend gekleurde rotslagen is Snow Canyon een heel fotogeniek park. De naam van het park heeft niet, zoals soms wordt gedacht, met sneeuw te maken. Het park is vernoemd naar de 19e eeuwse pioniers Lorenzo en Erastus Snow.
Het is een relatief klein park met een paar kleine hikes die we vandaag willen doen. Allereerst is er de kleine wandeling naar Jenny’s Canyon. Jenny blijkt een fantiastisch meisje te zijn geweest dat te vroeg is overleden en toen heeft de familie als aandenken een stukje park gesponsord. De canyon is kort en loopt dood; wij kunnen niet anders dan een morbide vergelijking met haar leven maken. De wandeling is aangenaam, ondanks het zand en de temperatuur die inmiddels is opgelopen tot boven de F 104. Daarna zoeken we een cache, die we makkelijker hadden kunnen vinden als we een gedetailleerde kaart van het gebied zouden hebben gehad. Maar, vinden is vinden.
In het park is een gebied bedekt met lava en in sommige stukken zijn er lava-buizen. Deze zijn ontstaan doordat de bovenkant van de lava al stolde door de buitentemperatuur, terwijl de onderste lava nog verder stroomde. Op sommige plaatsen stortte de plafonds in en zijn de tunnels nu toegankelijk. Het is een wandeling van 4 mijl, heen en terug. Het geheel doet ons denken aan het Craters of the Moon National Park in Idaho, waar we jaren terug waren. Dit landschap is kleiner en daardoor makkelijker toegankelijk. Al met al is het een erg mooi state park, onbegrijpelijk dat we hier bijna alleen zijn.
Op de terugweg ankeren we even bij Starbucks en dan blijkt er ook nog een cache in hun achtertuin te liggen. Een echte Amerikaanse cache, die verstopt ligt in het afdekkapje van een lantarenpaal. Blijkt uit de logjes dat er mensen zijn die deze niet gevonden hebben, terwijl wij denken dat dit de ultieme Amerikaanse cache is.
Bij Smith’s supermarkt blijken ze verse sushi te maken en we mogen ook nog even proeven. Het is geen echte sushi, want er zit wel een erg Amerikaanse twist aan met saus erover en gefrituurde uitjes erop, maar het smaakt er niet minder door. We nemen er toch wat van mee, evenals wat Mandarin Chicken, humus en broodjes en dat blijkt een prima afsluiting van de dag. Nadat we nog wat coördinaten in de GPS hebben gezet voor Yant Flat, de bestemming van morgen, rolt Esmée pas rond middernacht haar bedje in. Jos lag toen al een tijdje op een oor.
Snow Canyon State Park: $ 6,=
The Chalet Motel. Ruime kamer met Amerikaanse koelkast, goede WIFI, geen zwembad of ontbijt: $ 58,03
