donderdag 20 augustus 2015

Dag 14, maandag 3 augustus: Escalante - Zebra Slot Canyon - Torrey (81 mijl)

We beginnen onze dag bij het ranger station van de BLM in Escalante. We zijn benieuwd hoe de conditie van de wegen is, na de regenbui van gisteren. Regen kan op vele manieren invloed hebben op de bereikbaarheid van wegen. Maar de wegen zijn overal goed toegankelijk krijgen we te horen. Ook de Hole In The Rock Road. Wij willen vandaag wel wat ontdekken, maar niet de hele Hole In The Rock Road rijden, dat hebben we in eerdere jaren gedaan toen we een 4x4 auto hadden. Het is een dirtroad waar erg veel mooie bezienswaardigheden aan liggen (slotcanyons, arches etc) We praten met de ranger over de Zebra Slot Canyon en ze is er enthousiast over. we kunnen er mogelijk niet in, want die canyon is smal en daardoor watergevoelig, maar ook de rotsen eromheen zijn meer dan de moeite waard. We krijgen goede uitleg en we gaan op weg, maar eerst even naar de supermarkt en daar blijkt de caissière onze serveerster van gisteren in het restaurant te zijn. Sommige baantjes zijn seizoensgebonden en dus heeft ze twee banen. Ook zij geeft een tip, over de mooie Moqui Marbles die buiten de Zebra Slot kunt zien.

We gaan op pad en binnen korte tijd bereiken we het derde cattle grid van de Hole in the Rock Road en parkeren we onze auto. We vullen onze rugzakjes met water en waterschoenen en gaan op pad. We lopen door een wash en het gaat eigenlijk heel voorspoedig. De wanden zijn hoog en stijl en op deze manier is wandelen, ondanks de temperatuur niet echt vervelend. Het is een mooie route en de rotsen hebben weer de mooiste kleuren en vormen. We lopen tot we bij het eind van de eerste wash, the Half Hollow Wash, komen en terecht komen in de Harris Wash.

Volgens de routebeschrijving moeten we hier linksaf en deze wash blijven volgen tot hij smaller wordt en we vanzelf Zebra Canyon in lopen. Er staat water in deze wash en we kunnen niet zomaar oversteken zonder behoorlijk in de modder weg te zakken. We besluiten links van de wash te blijven lopen, zodat we kunnen zien als deze smaller wordt. We moeten wat over de rotsen om ons pad te kunnen vervolgen.
Onze GPS geeft wel een beetje naar rechts aan, maar die geeft geen pad aan in dit gebied, alleen waar de eindbestemming is. Dan laten we ons afleiden door andere wandelaars die we verderop zien lopen. Dat is niet slim als je niet zeker weet dat hun doel hetzelfde is als dat van jou. Als de wash eindelijk smaller wordt zijn we zo'n 500 meter bij de eindbestemming vandaan, alleen buigt de wash verder naar links en ligt de bestemming rechts achter ons. We besluiten uiteindelijk over de slickrock richting bestemming te lopen en dan komen we inderdaad bij een wash die uitkomt in Zebra canyon. Op de terugweg zullen we ontdekken dat we de Harris Wash hadden moeten oversteken en de slickrock wand blijven volgen. Onze blik op het stromende water naar links en de wandelaars, had ons dit deel van de wash over het hoofd doen zien. We zijn zo drie kwartier verkeerd gelopen en dat komt het humeur niet ten goede. We komen uiteindelijk wel bij de Zebra Slot en daar blijkt inderdaad water in te staan. We hebben onze waterschoenen niet voor niets meegenomen en we wandelen de slot canyon in. Onderhand zijn er donkere wolken gekomen en horen we op afstand gerommel. We zijn op ons hoede want bij regen moeten we direct weg kunnen uit de canyon, en onweer boven ons is niet slim op al die ijzerhoudende steen (we zijn er bij de Wave loterij nog voor gewaarschuwd).

We kunnen een eindje komen, doen vijf bochten, maar al snel wordt het water toch te diep en we hebben geen behoefte aan een heuse zwempartij. Hoewel het natuurlijk jammer is dat we niet zo ver konden doorlopen als gepland, hebben we genoten van het deel dat we wel hebben kunnen zien. Mooi gevormde wanden en lekker nauw; zoals dat hoort bij een slotcanyon. Dus de wandelschoenen maar weer aangetrokken en de canyon uit. In de poeltjes zien we de pupfish, de enige diertjes die in hete zanderige omgevingen in kleine poeltjes toch kunnen gedijen. Het lijken een beetje grote dikkopjes en die wij zien zijn van enkele millimeters tot enkele centimeters groot. Als we uit de canyon komen gaan we rechtsaf de berg van witte zandsteen op. De slickrock blijkt toch wat gladder en steiler dan we dachten, maar we komen naar boven.

Maar wat zijn Moqui Marbles en hoe zien ze eruit? We ontdekken wel stenen die eruit zien als platte kralen en die in het midden hol zijn, maar we twijfelen. De Marbles moeten rond zijn. Als we later weer op weg naar de auto gaan zien we plenty Moqui Marbles, halve ronde kogels van zwart lava-achtig materiaal. De terugweg is zwaarder dan de heenweg. Mogelijk omdat we toch te lang over de heenweg hebben gedaan bij een temperatuur van boven de 35C, of omdat we na al die dagen toch wat meer energie verbruiken dan we soms zelf beseffen. De terugweg lijkt wel uren de duren, terwijl we best een stevig tempo hebben. De zon weerkaatst in de warmte vanaf het zand van de wash tussen de stijle wanden en dat hakt erin. We zijn blij dat we weer bij de auto zijn en ploffen in de autostoelen neer. Het is inmiddels 16 uur geweest en we wilden nog verder rijden naar Devils Garden. Maar we hebben het even gehad. Voorlopig even geen wandeling meer vandaag en we komen tijdens de autorit langzaam bij. We overleggen even waar we zullen overnachten, de planning is na de eerste 10 dagen minder strak geworden en we overwegen in Boulder te slapen, om morgen dan de Burr Trail te pakken, een mooie trip over dirt roads die van Boulder naar Bullfrog ten oosten van Capital Reef loopt en die we nog nooit hebben gereden. Boulder heeft bijna geen accommodatie en degene waar we even informeren naar een overnachting hanteren prijzen waarvoor je elders dagenlang kunt logeren. We passen even, mede doordat we beseffen dat we geen 4WD hebben, en rijden dan door naar Torrey. Een klein dorpje met drie benzinepompen, zeven motels, wat supermarktjes en wat restaurants, meestal gecombineerd. We rijden langs de Torrey Trading Post, een souvenirwinkel en zien dat ze cabins verhuren.

Toch maar even vragen en ja, ze hebben nog cabins te huur. Kleine, met alleen een of twee bedden, iets grotere met een eisen badkamer en dan de familiecabins met alles erop en eraan, inclusief keuken en Amerikaanse koelkast. Dat laatste ziet er prachtig uit, maar is voor ons niet handig. Wij krijgen de helft van een grote cabin, met eigen badkamer. Het ziet er allemaal sfeervol en schoon uit. En dat voor $ 55,-. De andere helft van de cabin, ook voorzien van bed, badkamer en keuken, wordt voor vannacht niet verhuurd. We zijn er helemaal blij mee en al snel zitten we op de veranda met een biertje. Het begint te waaien en de lucht wordt pikdonker en even later valt er een korte heftige Amerikaanse bui. We worden van onze veranda verdreven, maar genieten verder binnen van ons sfeervolle tijdelijke huis.

Torrey Trading Post Cabin, $ 55,- ruime kamer, met badkamer, goede WiFi, geen ontbijt of zwembad.