Vandaag zetten we de wekker niet en desondanks zijn we toch weer vroeg wakker. Vandaag hebben we gepland om een wandeling te maken door de Narrows van de Virgin River in het noorden van Zion National Park. De wandeling is eerst een wandeling van 2 mijl over land om daarna nog enkele mijlen verder te gaan door het water van de rivier. We hebben gelezen dat je er wel speciale schoen en sokken voor moet aantrekken, dus we infomeren bij een van de verhuurbedrijven. Daar mag je je eerst registreren op de computer, een vragenlijstje invullen waarbij je het verhuurbedrijf nergens voor aansprakelijk stelt en ze van alles vrijwaart, een filmpje kijken over de gevaren van wandelen in de Narrows om pas daarna je uitrusting te mogen huren.
Neopreen sokken en daaroverheen watervaste wandelschoenen, die voldoende grip en stevigheid hebben voor wandelen in ruw terrein. Gecompleteerd met wandelstokken, voor steun in het stromende water en een waterdichte zak die in de rugtas kan. En dan kan je op weg.
Dat denken we want we hebben de situatie in het park nog niet goed in ons systeem. Je kunt slechts op een paar plekken parkeren in Zion, verder moet alles met een shuttle-bus. De eerste parkeerplaats is vol, dus we rijden verder in de veronderstelling dat er nog meer zijn, maar dat blijkt niet zo te zijn en voordat we het weten zitten we op de weg het park uit via de oostzijde. We passeren de tunnel en dan beseffen we dat we toch terug moeten. Dus omkeren en terug door de tunnel, om vervolgens te ontdekken dat er echt geen enkele parkeerplaats meer is in het park. Dus terug nar het dorp en daar op de shuttle gestapt naar het park. Dan langs de kassa van het park en overstappen op de shuttle in het park. Vanaf dat moment is het gewoon een kwestie van wachten tot we bij de Narrows zijn.
Als we al dachten dat we de enigen zijn, hadden we het goed mis. Het is een drukte van belang en het lijkt erop alsof heel Zion vandaag deze wandeling op het programma heeft staan. Wel of niet goed toegerust proberen veel mensen deze toch wel verkoelende wandeling te doen.
De wandeling kan vanuit de Narrows beginnen, maar sommigen laten zich ook aan het uiteinde afzetten om dan te kijken hoe snel ze de weg naar ons begin kunnen lopen. Onder hen herkennen we Erben Wennemars, die er een stevig tempo in heeft zitten. Wij proberen enig gevoel voor het water en de verborgen stenen te krijgen en als je maar rustig aan doet, lukt het steeds beter.
De kloof is op plaatsen indrukwekkend, maar mist toch een beetje de kleuren die wij in Zion gewend zijn. Maar wie zijn wij om ons daarover te beklagen. We waden door het water, lopen dan weer en stukje over de strandjes aan de zijkanten die er zijn omdat de rivier laag staat om vervolgens weer diep weg te zakken in het water als we even een oversteek van de ene naar de andere droge plek willen nemen.
Het water is grotendeels kniediep, maar hier en daar zitten diepere stukken, waarbij mensen tot het middel in het water verdwijnen. Soms verdwijnen ze helemaal als ze hun evenwicht verliezen en meestal geeft dat plezier bij alle omstanders.
Als we ruim twee uur gewandeld hebben keren we om. De terugweg gaat sneller dan de heenweg, ook al omdat je beter weet waar je op moet letten. En je leert beter te letten op andere wandelaars die de ondiepere stukken weten te vinden.
Wij vinden het een leuke tocht, die een leuke afwisseling vormt met alle landtochten die we tot nu toe gemaakt hebben. Hij is door het water wel wat koeler, maar zoals een medewandelaar opmerkt, niet minder zwaar. En dat merk je pas als je weer als je in de shuttle terug zit. Bij de auto aangekomen trekken we onze waterschoenen en –sokken uit en dan blijkt dat de rivier – te oordelen naar de geur die er vanaf komt – toch niet zo schoon en fris te zijn. Het weer is inmiddels bewolkt geworden en soms lijkt het even alsof he zal gaan regenen, maar het blijft droog.
We rijden het park uit en passeren nog enkel fraaie vergezichten, waaronder Checker Board Mesa en zijn een half uur later in Kanab. We logeren in de Aikins Lodge, waar we al eerder zijn geweest en we eten bij Houston’s Trail Head, a family diner. En dan een beetje bij tijds naar bed, want morgen vroeg moeten we naar de loterij voor permits voor The Wave.
Atkins Lodge $ 81,50, zwembad, goede wifi, geen ontbijt, wel koffie, prettig hotel
