Als we vroeg wakker worden informeren we eerst maar even bij de receptie of de koffers gebracht zijn en warempel ze zijn er. Er wordt iemand gestuurd en nog voor zeven uur hebben we onze spullen terug. Wat een opluchting. Gewoon weer je eigen spulletje hebben en schone kleren aan kunnen doen, heerlijk!
We gaan eerst maar een wandelingetje maken in de buurt en lopen over Fremont Street, downtown Las Vegas. Er was een periode waarin de Strip dankzij de vele nieuwe thema-hotels alle aandacht trok van de toeristen die Las Vegas bezochten. Om ervoor te zorgen dat downtown niet onderging aan al dat Strip-geweld is door een aantal casino's en de lokale autoriteiten het 70 miljoen dollar kostende project Freemont Street Experience opgezet, het project is in december 1995 voltooid en in 2005 gemoderniseerd en is nu nog steeds het grootste videoscherm ter wereld.
Waar het ’s avonds druk is, is het nu rustig. Er wordt wat onderhoud gepleegd, maar verder is er weinig activiteit.
Dat is heel anders dan op De Strip, daar is dag en nacht iets te beleven. Natuurlijk heeft De Strip alle extravagantie van de hotels. Bijvoorbeeld door bijzondere inrichtingen. Gisteren waren we even in het Bellagio en waren we opnieuw verbaasd over het met glazen bloemen versierde plafond van de lobby, of de binnentuin die het meest wegheeft van een onderwaterwereld waar je tegen vissen en reusachtige kwallen aan het plafond aankijkt. En waar je je kunt vergapen aan een levensgroot vrouwenbeeld van chocolade opgebouwd uit 27 kilo fondant en 15 kilo cholcolade: In Las Vegas, kan het allemaal.
Of wat dacht je van de M&M winkel? Vier verdiepingen vol met alles wat maar enigszins te maken heeft met de beroemde pinda’s in een laagje melkchocolade. Muren vol met doorzichtige buizen van twee meter hoog met alle kleuren M&M’s.
Het is even briljant als bizar, dat duizenden mensen afkomen op deze snoepjes en de merchandise die erbij hoort. Fremont Street heeft niet dát mondaine. Maar het heeft zeker zijn charme en er is hard gewerkt om ook van deze plek een attractie te maken. Je kunt tegenwoordig tokkelen in Fremont Street, dwars over Las Vegas Boulevard heen. En de overkapping met de projecties kent ’s avonds zijn weerga niet. Maar ’s morgens is het rustig en stil.
We wandelen het Main Street Casino in en ook daar is het rustig. Wij moeten eerst op zoek naar een bank om onze debet card te verzilveren, we hebben geen contant geld meer.
Maar met plastic geld kun je ook nog wel wat kopen, dus we bezoeken de noordelijke Outlet van de stad. En er is altijd wel iets wat je kunt gebruiken.
Dan op weg naar een plek om te lunchen en onderweg even speuren naar een bank, want de atm’s willen onze debet-card niet verzilveren. Ook bij de bank is het allemaal niet zo simpel. Binnen kunnen ze ons niet helpen, we moeten de flappentap buiten gebruiken. Maar ook die geeft geen centjes. Wel zien we dat er inderdaad $ 400,- op geparkeerd staat. Uiteindelijk bedenken we dat we mogelijk toch transactiekosten moeten betalen, ondanks dat BA ons meldde dat dit niet het geval zou zijn. En jawel, we krijgen $ 380,- uit de automaat en als we ons saldo checken blijkt dat er nog $ 17,- overblijft, $ 3,- transactiekosten dus. Maar we hebben weer contact geld en de rest maken we wel op bij het boodschappen doen.
Na een lunch bij Santa Fe Station kunnen we nog een gokje wagen en we vertrekken met iets meer geld dan we kwamen. Soms heb je van die dagen.
We luieren nog even op de kamer voordat we ’s avonds Fremont Street nogmaals gaan bekijken. Nu is het overal neon en glitter. En vooral extravagante en lelijke mensen, veelal schaars gekleed of juist verkleed als superheld of filmpersonage; zelfs Elvis loopt langs ons heen. Er zijn veel straatartiesten die muziek maken, break-dansen, schilderijtjes maken met graffiti, mensen portretteren met papier en pen of boetseren in klei. Over ons heen “vliegen” de mensen die gebruik maken van de tokkelbaan, in twee lagen. De onderste laag vliegt ongeveer 200 meter zittend in een klimgordel. De bovenste laag vliegt zeker 400 meter liggend als Captain America over alles heen.
Ieder uur is er een speciale lichtshow met projectie op het megagrote scherm dat heel Fremont Street overkapt, ieder uur een ander thema. Iedere 10 meter hangen er grote boxen die het geluid over de hele straat laten vibreren. Er zijn podia waar diskjockeys en bands je vermaken met verrassend goede muziek en anders dan wij gewend zijn, veel Amerikanen doen mee met de dansjes en de sing-alongs.
Het geheel doet ons het meest denken aan de sfeer in New Orleans. Je staat midden in het entertainment en maakt er deel van uit in plaats van dat je er naar kijkt, zoals dat op De Strip veelal gebeurt. Er is veel verandert sinds de laatste keer dat we hier waren, het is levendiger, brutaler en vooral sfeervoller. Het entertainment is ’s avonds op straat en minder in de casino, Je zou zelfs kunnen zeggen, het entertainment ís de straat.
Na een paar uur ondergedompeld te zijn geweest in deze wolk van licht en geluid keren we terug naar ons hotel. We hebben nog een voucher voor het casino en die willen we nog even opmaken. Tot onze verrassing verdienen we toch nog een heel klein beetje in het casino. We slapen daarna vrijwel onmiddellijk.
